در فرهنگ و تمدن كلمه ها پارسي كلمه و واژه ي عقد در معناي سفت كردن , گره زدن و عهد بستن ميباشد . سابق ترين مراسم عروسي اهل ايران كه در مورخ ثبت شده‌است به زمان يورش ي اسكندر مقدوني به كشور‌ايران گشوده مي گردد كه در آن زمان وي و لشكريانش با تعداد متعددي از زن هاي اهل ايران به سبك زرتشتي تزويج كردند . كلمه و واژه ي عروس كه به معناي سپيد ميباشد براي نخستين بار در ادبيات اوستايي و زمان ي ساسانيان مستعمل شده‌است .
در مراسم عقد , عروس و داماد لباسي سپيد , بلند و چين دار كه سمبل خلوص , بي گناهي و عصمت و طهارت است را برتن و دو ريسه ي گل به گردن داشتند , داماد شالي در دست مي گرفت و روي پيشاني هر دو خال قرمز‌رنگ مي گذاشتند . داماد خالي به صورت خورشيد و عروس خالي به صورت قرص ماه بر پيشاني مي گذاشتند كه‌اين ترسيم دين زرتشت در هند و پاكستان هنوز نيز پابرجاست .
سفره عقدو تاريخچه آن سفره ي عقد روي زمين و رو به طلوع خورشيد پهن مي گردد مراسم عقد بايستي در حين روشني هوا برگزار شود تا عروس و داماد را در فروغ و روشنايي به عقد يكديگر در آورند . طبق رسوم , سفره ي عقد در منزل ي پدري عروس پهن مي‌شود و در مراسم عقد , آقاي داماد بايستي سمت راست عروس خانم بنشيند كه‌اين هم به دين زرتشتي برمي گردد و علامت ي احترام است . نقاشي كردن اجزاي سفره و مدل چينش آنان زينت بخش سفره است . سفره ي عقد معمولا از جنس ترمه تهيه و تنظيم مي شده‌است . در حين باستان به رنگ سبز پهن مي شده . اين رنگ اختصاصي آئين زرتشت و به نماد ي حيات و جاودانگي بوده است .
ولي درين ايام از رنگ سپيد كه علامت ي عصمت و خلوص است براي سفره عقداستفاده مي گردد . اما اكثرا رنگ سفره را با جامه عروس نيز ست مي نمايند كه ايده ي قشنگي نيز است . ابتدا مراسم مذهبي انجام مي گرفت . به اين صورت كه عروس و داماد روبه روي نيز مي نشستند در حالي كه دو نفر پارچه اي همانند پرده بين آن ها مي گرفتند تا عروس و داماد نتوانند يكديگر را ببينند . بعد دو شيخ دو رمز يكدست را بدور صندلي آن ها گره مي زدند كه‌اين گره ي نكاح يا اين كه يگانگي اسم داشت . بعد دست راست عروس و داماد را با ريسماني هفت توشه به نيز مي بستند و بعد از آن دنباله ي ريسمان را هفت توشه به دور گره ي نكاح مي بستند كه به‌اين مراسم لينك و پيوند دست ها مي گفتند
اين امور سمبل پيوندي ناگسستني بوده است و پس از انجام اين فرايند پرده انداخته مي گردد و عروس و داماد زن و شوهر اعلام مي شدند .
در فرهنگ و تمدن كلمه ها پارسي كلمه و واژه ي عقد در معناي سفت كردن , گره زدن و عهد بستن ميباشد . سابق ترين مراسم عروسي اهل ايران كه در مورخ ثبت شده‌است به زمان يورش ي اسكندر مقدوني به كشور‌ايران گشوده مي گردد كه در آن زمان وي و لشكريانش با تعداد متعددي از زن هاي اهل ايران به سبك زرتشتي تزويج كردند . كلمه و واژه ي عروس كه به معناي سپيد ميباشد براي نخستين بار در ادبيات اوستايي و زمان ي ساسانيان مستعمل شده‌است .
در مراسم عقد , عروس و داماد لباسي سپيد , بلند و چين دار كه سمبل خلوص , بي گناهي و عصمت و طهارت است را برتن و دو ريسه ي گل به گردن داشتند , داماد شالي در دست مي گرفت و روي پيشاني هر دو خال قرمز‌رنگ مي گذاشتند . داماد خالي به صورت خورشيد و عروس خالي به صورت قرص ماه بر پيشاني مي گذاشتند كه‌اين ترسيم دين زرتشت در هند و پاكستان هنوز نيز پابرجاست .
سفره عقدو تاريخچه آن سفره ي عقد روي زمين و رو به طلوع خورشيد پهن مي گردد مراسم عقد بايستي در حين روشني هوا برگزار شود تا عروس و داماد را در فروغ و روشنايي به عقد يكديگر در آورند . طبق رسوم , سفره ي عقد در منزل ي پدري عروس پهن مي‌شود و در مراسم عقد , آقاي داماد بايستي سمت راست عروس خانم بنشيند كه‌اين هم به دين زرتشتي برمي گردد و علامت ي احترام است . نقاشي كردن اجزاي سفره و مدل چينش آنان زينت بخش سفره است . سفره ي عقد معمولا از جنس ترمه تهيه و تنظيم مي شده‌است . در حين باستان به رنگ سبز پهن مي شده . اين رنگ اختصاصي آئين زرتشت و به نماد ي حيات و جاودانگي بوده است .
ولي درين ايام از رنگ سپيد كه علامت ي عصمت و خلوص است براي سفره عقداستفاده مي گردد . اما اكثرا رنگ سفره را با جامه عروس نيز ست مي نمايند كه ايده ي قشنگي نيز است . ابتدا مراسم مذهبي انجام مي گرفت . به اين صورت كه عروس و داماد روبه روي نيز مي نشستند در حالي كه دو نفر پارچه اي همانند پرده بين آن ها مي گرفتند تا عروس و داماد نتوانند يكديگر را ببينند . بعد دو شيخ دو رمز يكدست را بدور صندلي آن ها گره مي زدند كه‌اين گره ي نكاح يا اين كه يگانگي اسم داشت . بعد دست راست عروس و داماد را با ريسماني هفت توشه به نيز مي بستند و بعد از آن دنباله ي ريسمان را هفت توشه به دور گره ي نكاح مي بستند كه به‌اين مراسم لينك و پيوند دست ها مي گفتند
اين امور سمبل پيوندي ناگسستني بوده است و پس از انجام اين فرايند پرده انداخته مي گردد و عروس و داماد زن و شوهر اعلام مي شدند .
خرقه عروس